Περιγραφή
Το 1537, ο Πέδρου Νούνες, Πορτογάλος μαθηματικός με αφοσίωση στον πειραματισμό, μελέτησε ορισμένα θέματα ναυσιπλοΐας και κατάλαβε πως, πλέοντας με σταθερή διόπτευση πυξίδας, ένα πλοίο ακολουθεί μια σπειροειδή πορεία ή καμπύλη που τέμνει υπό την ίδια γωνία όλους τους μεσημβρινούς. Οι επισημάνσεις του καθόρισαν τον μετέπειτα νεολογισμό ‘λοξοδρομία’.
Στη νέα ατομική έκθεση του, ο Βασίλης Θαλασσινός δανείζεται τον ναυτικό όρο, επιχειρώντας να μεταφράσει έναν άλλον μακρινό και πεισματάρικο πλου, αυτόν της ζωγραφικής. Παρουσιάζει πίνακες που δημιουργήθηκαν την τελευταία δεκαετία μέσα από τη διαρκή επιλογή της επισφάλειας. Μολύβια, μαρκαδόρια, ακρυλικά, υδατοδιαλυτά λάδια, κόλλες, καμβάδες, χαρτιά πολυτελείας και δευτεράντζες, όλα μπερδεμένα και αποκλίνοντα. Έργα ετερόκλητα, σουβενίρ των χαοτικών διαδρομών και ενασχολήσεων του 43χρονου εικαστικού, που μπορούν να ιδωθούν σαν αναμνηστικά ενός ταξιδιού μεγάλων αποστάσεων.
Όπως αναφέρει ο ίδιος: "Απ’ όσες γλώσσες πλάθει ο άνθρωπος για να ξεσκαρτάρει και να συμμαζέψει –έστω και στοιχειωδώς– τα καθημερινά του χούγια, η γλώσσα των εικαστικών με οπλίζει ώστε να πράττω κατά το δοκούν, κυνηγώντας τις αντιφάσεις του συνεχιζόμενου κοινωνικού πολέμου, την ετερογένεια, τη δρομίσια λόξα, τη μεταστροφή του λάθους, την αδιάκοπη χαρά".
Η έκθεση φιλοξενείται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τις 22 Μαΐου έως και την 1η Ιουνίου, προσφέροντας την ευκαιρία να τοποθετηθεί η τέχνη της ζωγραφικής στο επίκεντρο.