Η Θεατρική Διαδρομή παρουσιάζει στο Κηποθέατρο Παπάγου την κωμωδία του Αριστοφάνη, «Ειρήνη», σε μετάφραση Κ. Χ. Μύρη, σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, με τον ίδιο στο ρόλο του Τρυγαίου. Η «Ειρήνη» παρουσιάστηκε το 421 π.Χ. στους δραματικούς αγώνες της εορτής των Μεγάλων Διονυσίων και κέρδισε το δεύτερο βραβείο. Ο Αριστοφάνης έγραψε την κωμωδία αυτή κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών, που κατέληξαν στην ειρήνη του Νικία, με την οποία οι λαοί των δύο αντιπάλων ήλπιζαν ότι θα λήξει ο Πελοποννησιακός πόλεμος και θεωρείται ένα από τα πιο αντιπολεμικά έργα όλων των εποχών. Ο Τρυγαίος είναι ένας αμπελουργός, που απελπισμένος από την κατάντια των αμπελιών του, αποφασίζει να πάει και να ελευθερώσει την Ειρήνη. Ξεκινάει για τον Όλυμπο, πετώντας πάνω σ' ένα τεράστιο σκαθάρι για να ζητήσει τη βοήθεια των δώδεκα θεών. Εκεί προσπαθεί να πείσει τον θεό Ερμή, τάζοντάς του δώρα, να τον βοηθήσει να ελευθερώσουν μαζί την Ειρήνη γιατί η γη και οι άνθρωποι καταστρέφονται από τον πόλεμο. Ο Πόλεμος παρουσιάζεται φοβερός και τρομερός! Έχει μαζέψει μέσα σ' ένα τεράστιο γουδί όλες τις πόλεις-κράτη της Ελλάδας και τις κοπανάει με το γουδοχέρι για να τις λιώσει. Ο Τρυγαίος πρέπει να προλάβει το κακό προτού να είναι πολύ αργά…

Τελικά ο Τρυγαίος καταφέρνει να ελευθερώσει την Ειρήνη! Όλοι την καλωσορίζουν με ενθουσιασμό όμως αυτή σωπαίνει και δεν μιλά σε κανέναν, γιατί όπως εξομολογείται στον Ερμή, είναι πολύ πικραμένη με τους ανθρώπους, δεν της δίνουν καθόλου αξία και την παραμελούν. Έχουν το μυαλό τους στον πόλεμο, κάποιοι μάλιστα πλουτίζουν απ’ αυτόν και δεν ενδιαφέρονται για τα αγαθά της παρά μόνο για τα κέρδη τους. Ο Τρυγαίος την παρακαλεί να συγχωρέσει τους άμυαλους ανθρώπους και να τους δώσει άλλη μια ευκαιρία να συμμορφωθούν. Η Ειρήνη δέχεται κι όλοι μαζί κατεβαίνουν στη γη. Η «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, με τη μετάφραση του Κ. Χ. Μύρη και τη δραματουργική επεξεργασία του Πέτρου Φιλιππίδη, Γιώργου Γαλίτη και Γιώργου Λέφα, γίνεται επίκαιρη όσο ποτέ στην Ελλάδα του σήμερα και ο θεατής θα διαπιστώσει, ίσως με θλίψη στο Αργολικό Θέατρο, ότι παρόλο που πέρασαν τόσοι αιώνες, τα κίνητρα και οι λανθασμένες επιλογές των ανθρώπων είναι κοινά και διαχρονικά και ίσως η Ειρήνη… είχε δίκιο για τη στάση που κράτησε μέσω του Αριστοφάνη!

Μετάφραση Κ.Χ. Μύρης, δραματουργική επεξεργασία Πέτρος Φιλιππίδης & Γιώργος Γαλίτης, σκηνοθεσία Πέτρος Φιλιππίδης, σκηνικά Γιάννης Κόττης, κοστούμια Γιάννης Μετζικώφ, μουσική Μίνως Μάτσας, χορογραφία Ελπίδα Νίνου, φωτισμοί Ελευθερία Ντεκώ.

Με τους: Πέτρο Φιλιππίδη, Τάκη Παπαματθαίου, Γιώργο Γαλίτη, Γιάννη Δεγαΐτη, Κων/νο Γιαννακόπουλο, Πάνο Σταθακόπουλο, Χρήστο Σιμαρδάνη, Χάρη Μαυρουδή, Άγγελο Μπούρα, Δημήτρη Δεγαΐτη, Τάσο Ιορδανίδη, Σπύρο Παππά, Χρήστο Συριώτη, Ελευθέριο Ελευθερίου, Ηλία Γιαννάκη, Δημήτρη Βογιατζή, Θοδωρή Μπουζικάκο, Αντώνη Αντωνάκο, Δημήτρη Σαμόλη, Πέτρο Γεωργοπάλη, Σταύρο Σβίγγα, Μανώλη Χουρδάκη, Ορέστη Τζιόβα και 2 παιδιά