Η χρησιμότητα του άχρηστου
Η πορεία του καλλιτέχνη Gösta Hellner είναι μακρά και ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια. Αρχικά εμπνέεται από την απλότητα της φύσης, δημιουργεί φυτικές συνθέσεις. Συχνά συνοδεύει τα έργα του με στίχους, γιατί ως νέος διαθέτει ρομαντισμό. Είναι ποιητής και τα έργα του ποιητικά.
Ακολουθούν έργα μεγάλων διαστάσεων, εμπνευσμένα από τα κινήματα της Pop και Op Art. Εμπνευσμένος από τη βιολογία δημιουργεί την σειρά έργων "βιοφόρμες". Έργα μεγάλων διαστάσεων (2.20 × 1.20 μ.) αποκαλύπτουν τη ροή της ύλης, τον πλούτο των συστατικών. Η λειτουργία της μετάπλασης βαθαίνει στην εσωτερικότητα του χρώματος, ως ανασύνθεση γενετική με απεριόριστες εκφάνσεις. Η έξαρση της έκρηξης εντεινόμενη ξεσπά στην επιφάνεια όπου κυριαρχούν καμπύλες θηλυκότητας, λόφοι και λοφάκια, σχηματικά βουνά, πλασμένες βιοφόρμες, που εξελίσσονται σε γυναικεία σώματα. Το κόκκινο είναι πυρακτωμένο, ηφαιστειακό και αιμάτινο, κραυγαλέο. Αισθάνεσαι την χρωματική έμφαση, την αλήθεια του χρώματος που συνθέτει την πρώτη αναπαράστάση του γεωλογικού τοπίου. Είναι άθικτο με μορφοπλαστική θέληση και πηγαιότητα, ιθυφαλλικό. Η απόλυτη στροφή στην τοπιογραφία ολοκληρώνει την ουσία της. Από το 1980 ασχολείται με τη φωτοκίνηση. Δημιουργεί συνθέσεις με γεωμετρική σχήματα. Τα αντικείμενα "εν κινήσει" χάνουν την αρχική τους υπόσταση, εξαϋλώνονται. Προκύπτουν νέες φόρμες, νέες χρωματικές συνθέσεις. Στο ίδιο πνεύμα της κίνησης, ανήκουν και τα mobil του. Τα έργα του αγγίζουν τα όρια του σουρεαλισμού, λόγω των συνεχών μετασχηματισμών που υφίστανται. Τα υλικά αλλάζουν διαρκώς μορφή. Εμπνεόμενος από το τοπίο της Άνδρου ζωγραφίζει σειρά έργων με θέμα τα στήματα της Άνδρου και κατασκευάζει μύλους, ως αναπαράσταση των ακινητοποιημένων μύλων στο νησί των ανέμων. Τη δεκαετία του 1990 στρέφεται στα "ευτελή" υλικά, υλοποιώντας την έννοια της χρησιμότητας του άχρηστου. Τετράγωνα ξυλάκια ως υπολείμματα ξυλουργείου σχηματίζουν στήλες, οι εφημερίδες χρησιμοποιούνται ως χαρτοπολτός που μεταπλάθεται σε αφηρημένες ανάγλυφες φόρμες, τα πολύχρωμα χαρτιά αποδίδουν σύννεφα ή νότες, ενώ τα υλικά της πόλης και ιδιαίτερα τα σουβέρ μπίρας σχηματίζουν γιρλάντες, λουλούδια, ή κούκλες. Όλα τα σχήματα εμπεριέχουν τάσεις ανασύνθεσης, που αέναα επαναλαμβάνεται, Θυμίζοντας μια ξέφρενη γιορτή κάποιας εξωτικής χώρας. Οι κάτοικοι των νέων αυτών κόσμων ολοζώντανοι, χορεύουν στον ρυθμό μιας αόρατης μουσικής και θέλουν να εξυμνήσουν τη ζωή. Αυτά τα τόσο "άχρηστα υλικά" έχουν υποστεί τροποποίηση, αναγέννηση και μετεξελίχθηκαν δημιουργικά σε "χρήσιμα", τόσο για την ψυχή του καλλιτέχνη όσο και για εκείνη του θεατή, γιατί προσφέρουν χαρά και φωτίζουν το περιβάλλον τους.
Ο Gösta Hellner δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα τεράστιο εικαστικό έργο. Ο μετασχηματισμός της ύλης, των χρωμάτων, και των ιδεών είναι εμφανής σε ολόκληρη την καλλιτεχνική του πορεία. Τα έργα του δεν είναι "βαριά", ούτε στατικά. Είναι Ιδιαίτερα πρωτότυπα και άχρονα. Κινητικά τα περισσότερα και μεταλλασσόμενα. Ακόμη και όσα δεν κινούνται δημιουργούν την ψευδαίσθηση της κίνησης. Σε ολόκληρο το έργο του διακρίνονται επιρροές από τα ευρωπαϊκά κινήματα όπως του Bauhaus, της Junk & Recycled Art, του κινήματος Arts and Crafts, κ.ά. Οπότε πέρα από την αρχική εντύπωση της παιδικότητας και της χαράς, τα έργα αυτά έχουν βαθιές ρίζες στον πολιτισμό περισσοτέρων λαών και παραδόσεων Είναι το αποτέλεσμα βαθειάς έρευνας, μελέτης και εσωτερικής διεργασίας αγγίζοντας την εθνολογία και την παγκοσμιότητα.
Η αναδρομική αυτή έκθεση του Gösta Hellner, που πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, φωτίζει - λόγω του τεράστιου όγκου του – μόνο κάποιες πτυχές του έργου ενός ευφάνταστου καλλιτέχνη. Στον φιλόξενο χώρο του Κέντρου Τεχνών η επιμελήτρια μπορεί να αναδείξει μόνο δειγματοληπτικά το πλούσιο και πολυπτυχές έργο του.
Άννα Πετροπούλου

* Ο τίτλος της έκθεσης είναι εμπνευσμένος από το ομώνυμο βιβλίο του Nuccio Ordine

Την ημέρα των εγκαινίων θα αναλύσουν το βιβλίο του Nuccio Ordine "Η χρησιμότητα του άχρηστου" ο Θέμης Ροδαμίτης και η Άννα Πετροπούλου.