Η Gagosian ανακοινώνει την έκθεση "Ένα Τηλεγράφημα στην αγαπημένη μου Suki", μια παρουσίαση σχεδίων, ζωγραφικών έργων και βίντεο του Oscar Murillo, που εγκαινιάζεται στη γκαλερί της Αθήνας στις 20 Ιουνίου 2025.

Η έκθεση εμπνέεται από μια προσωπική αφιέρωση του Murillo προς την Suki Seokyeong Kang (1977–2025), η οποία αποτυπώνεται συγκινητικά στο σημείωμα που ανοίγει την έκθεση: "Αγαπημένη μου Suki, σε ευχαριστώ για το αστείρευτο γέλιο σου, τη ζεστασιά και τη φιλία σου. Σε παρακαλώ διάβασε αυτό το τηλεγράφημα. Μόλις προσγειωθώ τα ξημερώματα, ας συναντηθούμε για Galbitang." – Oscar Murillo

Η "Ένα Τηλεγράφημα στην αγαπημένη μου Suki" αποτελεί συνέχεια πρόσφατων εκθέσεων του καλλιτέχνη, όπως η "The flooded garden" στην Tate Modern του Λονδίνου (2024) και η "Espíritus en el Pantano", που φιλοξενείται στο Museo de Arte Contemporáneo de Monterrey, στο Μεξικό.

Σε αυτές τις εκθέσεις, θεσμικοί χώροι μετατράπηκαν σε πεδία συλλογικής έκφρασης, με τους επισκέπτες να παρεμβαίνουν ενεργά πάνω σε μεγάλων διαστάσεων καμβάδες, δημιουργώντας ένα περιβάλλον συμμετοχής και διάδρασης. Η ίδια φιλοσοφία διατρέχει και την παρούσα έκθεση, όπου η πράξη της χειρονομίας γίνεται φορέας επικοινωνίας – μια ενέργεια που μπορεί να αντηχήσει, να σβηστεί ή να εξελιχθεί από άλλους.

Ανάμεσα στα έργα περιλαμβάνονται σχέδια από τη μακροχρόνια σειρά "Flight Drawings" (2012–), τα οποία ο Murillo δημιουργεί κατά τη διάρκεια αεροπορικών ταξιδιών. Αυτά τα σχέδια, φτιαγμένα με λιτά μέσα (στυλό, μολύβι, καρμπόν) πάνω σε διπλωμένα χαρτιά, αντανακλούν έναν αυτοματικό τρόπο σκέψης και δημιουργίας, σαν μια ελεύθερη μορφή γραφής χωρίς φίλτρα.

Επιπλέον, παρουσιάζονται ζωγραφικά έργα από τη σειρά "Telegram" (2013–), που προέρχονται από το αρχείο του πρότζεκτ Frequencies, μιας παγκόσμιας καλλιτεχνικής πρωτοβουλίας που καταγράφει τα ίχνη των μαθητών σε σχολικά θρανία μέσω καμβάδων. Ο Murillo δημιουργεί διαλόγους με αυτές τις επιφάνειες, εναρμονίζοντας τις δικές του παρεμβάσεις με τις καταγραφές των νέων.

Τέλος, έργα από τη σειρά "surge (social cataracts)" (2018–) διερευνούν την έννοια της επικοινωνιακής κατάρρευσης. Πυκνά μπλε πεδία λαδοπαστέλ διαμορφώνουν κύματα που κατακλύζουν την επιφάνεια των πινάκων, μεταφέροντας έναν "κατακλυσμό" εικόνας και συναισθήματος. Μέσα σε αυτό το χάος, όμως, γεννιούνται νέες δυνατότητες. Η μεταφορά του νερού ως δύναμη καταστροφής αλλά και εξαγνισμού αποκτά ιδιαίτερο νόημα στην ελληνική θάλασσα – Ιόνιο, Αιγαίο, Μεσόγειο – και λειτουργεί ως μεταφορά για μια νέα αρχή.

Κάθε ενότητα της έκθεσης αναδεικνύει μια αίσθηση δυναμικής, ενέργειας και μετάβασης. Αντί να δίνει απαντήσεις, προσφέρει έναν χώρο πολυσημίας, μέσα στον οποίο μπορούν να γεννηθούν νέες φωνές και νέες ερμηνείες.