Περιγραφή
Εμπνευσμένο από το ομώνυμο ποίημα του Γ. Ρίτσου, η παράσταση αυτή στοχεύει να φωτίσει τη "γυναίκα", το κάλλος της και την ευειδή της φύση. Η ομορφιά της είναι σταθερά παρούσα στην ποιητική κειμενικότητα, ενώ το λαμπερό πέπλο και η αναπνοή του σώματός της πυροδοτούν αισθήματα πόθου και εγωισμού. Η λαχτάρα για τη σάρκα αποδεσμεύεται από τη λογική και μπλέκεται σε έναν ατέρμονο χορό. Το ερωτικό αντικείμενο διαστέλλεται και συρρικνώνεται σε φασματικές μορφές, διαμελιζόμενο σε κομμάτια, σαν καθρέφτης που αντανακλά το είδωλο, όπου δεκάδες μορφές και αντανακλάσεις επιστρέφουν και πολλαπλασιάζουν την ανάγκη του πόθου και την αγωνία της απουσίας του.
Σύλληψη - Χορογραφία: Αντιγόνη Παπανικολάου