Περιγραφή
Διάρκεια: 40'
Μια τελετουργία για τη γυναικεία αυτοδιάθεση με φόντο πυρωμένα σίδερα, τσιγάρα και καροτσάκια λαϊκής, εμπνευσμένη από τους πυρήνες αντίστασης του καταπιεσμένου γυναικείου σώματος και τη διαδρομή του προς την απελευθέρωση. Μια ματιά στις προγόνισσες μας, τις γιαγιάδες, τις μανάδες και σε όλες τις γυναίκες που μεγάλωσαν γυναίκες, μέσω της κληρονομιάς των σωμάτων τους που κουβαλούν αγάπη, θέληση για ζωή, κούραση, καψίματα από σίδερα, μυρωδιές από κρέμες χεριών και χλωρίνες και ανάγκη για λυτρωτικούς χορούς.
Η Καίτη είναι μια γυναίκα που ζει σχεδόν αποκλειστικά στην κουζίνα της. Εκεί, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της περνούν μπροστά από τα μάτια της με τρόπο συνειρμικό και μετατρέπονται σε μια οικουμενική και συλλογική γυναικεία αφήγηση.
Η χορογράφος, ερευνώντας τη διάσταση του ελεύθερου χρόνου και την υπόστασή του μέσα σε ένα ασφυκτικό καθημερινό περιβάλλον που καθορίζεται από τον περιορισμό της εργασίας, συνεργάστηκε με γυναίκες από τους πολιτιστικούς συλλόγους της Ελευσίνας. Οι μαρτυρίες και οι αφηγήσεις τους την οδήγησαν σε έναν πυρηνικό και οικουμενικό τόπο, όπου ο ελεύθερος χρόνος και η δουλειά συνυπάρχουν σε λεπτή ισορροπία: την κουζίνα.
Η κουζίνα, αν και ταυτισμένη απόλυτα με την οικιακή εργασία, αποτελεί παράλληλα έναν τόπο γυναικείας εξομολόγησης μακριά από την κοινωνική κριτική. Είναι φυλακή ατελείωτων χειρωνακτικών εργασιών – συχνά επιπρόσθετο καθήκον της ήδη εργαζόμενης γυναίκας – και οικογενειακή εστία, και την ίδια στιγμή μετατρέπεται σε λατρευτικό χώρο, σε τόπο συνάντησης και γιορτής, και σε τόπο όπου μια γυναίκα μπορεί να κάνει απολογισμό μιας ολόκληρης ζωής και να στήσει μια μικρή προσωπική επανάσταση.
Σύλληψη-Χορογραφία-Ερμηνεία: Κατερίνα Φώτη
Πρωτότυπη Μουσική: Jan Van Angelopoulos
Σκηνογραφία: Τζίνα Ηλιοπούλου
Ενδυματολογία: Λίνα Σταυροπούλου
Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση
Trailer: Τάσος Γκολέτσος
Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη
Στο πλαίσιο του Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας 2025.
Σύνδεση μέσω facebook
Σύνδεση μέσω twitter
Σύνδεση μέσω google
Φίλτρα 