Διάρκεια: 45'
Το έργο "Τη μέρα που ανέβηκα το βουνό μέχρι πάνω" αναπτύσσεται γύρω από τη λειτουργία της αναπνοής. Η χορογραφία δομείται από τις χορεύτριες πάνω σε μια παρτιτούρα αναπνοών, η οποία, πέρα από τη χροιά και τον ρυθμό της αναπνοής, καθορίζει τον τρόπο κίνησης κάθε σώματος, καθώς και τον τρόπο σύνδεσης των χορευτριών. Το σώμα γίνεται ένα ασκί, του οποίου η μορφή και η κίνηση είναι απόρροια του πώς ο αέρας μπαίνει και βγαίνει από αυτό, φτάνοντάς το συχνά στα όριά του.
Το έργο επιχειρεί να αποδώσει δύο διαστάσεις αυτής της ακούσιας και απαραίτητης για τη ζωή λειτουργίας: αφενός την τεχνική, "μηχανιστική" της διάσταση, όπου ο αέρας είναι το καύσιμο για το σώμα – μηχανή και το σώμα είναι υποταγμένο σε μια αδιάκοπη συνέχεια εισπνοών και εκπνοών· αφετέρου μια πιο ποιητική, κατά την οποία η ανάσα γίνεται η πνοή της ζωής και επιτρέπει να αναδυθούν εικόνες, στιγμές και σχέσεις ανάμεσα στα δύο σώματα.
Το έργο "Τη μέρα που ανέβηκα το βουνό μέχρι πάνω", με την παιδικότητα που αποπνέει ο τίτλος, υπαινίσσεται τις συνέπειες που επιφέρει στο σώμα το επίτευγμα του "να ανέβει κανείς το βουνό μέχρι πάνω", τις καταστάσεις από τις οποίες το σώμα περνά για να τα καταφέρει "μέχρι πάνω". Συγχρόνως, σε ένα φαντασιακό επίπεδο, το ανάγλυφο του βουνού προσομοιάζει σε αυτό του σώματος — πόσο μάλλον όταν αυτό "λαξεύεται" από την αναπνοή και, επομένως, τον χρόνο.
Χορογραφία: Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου
Χορεύουν: Βιτόρια Κωτσάλου & Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου
Μουσική: Ράγκναρ Ανδρέας Κασάπης
Δραματουργία:
Ελένη Μολέσκη
Σχεδιασμός κοστουμιών: Ελευθερία Αράπογλου / Digitaria
Σχεδιασμός φωτισμών: Μαρία Αθανασοπούλου
Συνεργάτιδες στην έρευνα: Ελευθερία Λαγουδάκη & Βασούλα Δελλή
Στο πλαίσιο του Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας 2025.
Σύνδεση μέσω facebook
Σύνδεση μέσω twitter
Σύνδεση μέσω google
Φίλτρα 